9 ‘Spaans’
Plezier
Gedurende ons verblijf in het hospitaal in Tijuana hadden we ook regelmatig veel plezier. We hebben samen en met anderen heel wat gelachen en ik denk dat het goed is om daarover ook iets te schrijven. Fija’s heldere lach was vaak te horen. Velen waren onder de indruk van haar optimisme en duidelijk zichtbare dankbaarheid en blijdschap, ook in deze zo moeilijke en onzekere tijd.
Nu moet ik voorzichtig zijn, want ik heb Fija beloofd om de aandacht niet zoveel op haar te vestigen, maar op de Heer. Dat doe ik in dit verband dan ook, want het was de Heer in haar leven die het haar mogelijk maakte om onder alle omstandigheden blij te kunnen zijn en die blijdschap ook te tonen. Ik ben ervan overtuigd dat de Heer het prachtig vindt als we vrolijk zijn. Toen ik Fija leerde kennen was ze anders, maar nadat we ons leven aan de Heer hadden gegeven veranderde dat vrij snel. Van een tamelijk stille en wat verlegen vrouw werd ze spontaan en open. Niet overdreven, maar de Heer veranderde haar karakter. En laten we toch eerlijk zijn, wie heeft er meer reden tot vreugde, blijdschap en lachen dan iemand die weet dat de Heer Jezus voor zijn zonden is gestorven? Niemand heeft meer reden om optimistisch en vrolijk te zijn dan een kind van God! Hij trekt uiteindelijk altijd aan het langste eind want zelfs het sterven is winst, Wie kan dat zeggen behalve een Christen?
Spaans / Papiamento
Ik zat weer eens een cryptogram op te lossen terwijl Fija zat te lezen toen er werd geklopt. Nadat Fija had geroepen binnen te komen ging de deur voorzichtig open. We verwachtten de dokter, maar het was een kamerjuffrouw die onze bedden kwam verschonen. Het was de eerste keer tijdens ons verblijf dat we 's morgens op onze kamer waren in de tijd dat deze werd schoongemaakt en de bedden werden verschoond. Dat gebeurde elke dag. Op onze kamer stonden twee 'King Size' bedden. Voor ieder van ons een groot, bijna-tweepersoons bed. We waren gewend om dicht bij elkaar te slapen. Daar hadden we hier natuurlijk geen verandering in aangebracht en dus lieten we één bed gewoon ongebruikt.
"Buenos dias", zei de kamerjuffrouw, en liep naar het -ongebruikte- bed bij het raam en wilde dekens en lakens er af trekken.
”No, no", zei Fija terwijl ze naar het andere bed wees, "mi casa y mi drumi huntu rib’e cama aqui. Nos husando solamente una cama.”
(Mijn man en ik slapen samen in dat bed. We gebruiken alleen maar één bed.)
De kamerjuffrouw lachte naar ons, ze begreep Wat Fija bedoelde en zo kwam het Papiamento nog goed van pas.
Dit keer ging het goed, maar ikzelf had een week of zo later een heel andere ervaring in de lobby van het hospitaal. Ik probeerde wat Spaans te leren. Er waren lessen in het hospitaal die iedereen die dat wilde kosteloos kon volgen en dus deed ik dat. Maar omdat Papiamento toch in veel opzichten heel dicht bij het Spaans ligt vergiste ik me nogal eens of gebruikte ik uit gemakzucht een Papiamento woord in de hoop dat ze me wel zouden begrijpen.
Op een morgen was ik in de lobby om een krant te halen.
"Buenos Dias, senora Carmen, como esta Usted?”, vroeg ik de jongedame aan de balie.
”Muy bien, Senor Martien, y Usted?", was haar wedervraag.
“Bastante tambien Carmen", ik was er niet helemaal zeker van of dit wel juist was, maar kennelijk was het in ieder geval niet al te gek. Ze zei er tenminste niets van.
"Carmen, unda esta e Gazeta Americana, tiene algun?" Ik was benieuwd wat ze hiervan zou zeggen. Ze was kennelijk niet in een erg corrigerende bui vanmorgen of, en ik durfde het bijna niet te geloven, was het toch goed Spaans wat ik gezegd had want ze gaf me zonder enig commentaar de San Diego Herald.
“Mucho gracias Carmen y té un otro viaja".
Nu moest ze wel wat Zeggen, want die laatste woorden waren onvervalst Papiarnento, maar ik wist niet hoe ik in het Spaans ‘tot de volgende keer’ moest zeggen. Hoewel ik dus een reactie verwachtte was ik niet berekend op de enorme krijs die ze gaf.
"What?", schalde haar mooie donkere stern door de hal. Ze bediende zich meteen van het Engels, kennelijk had ik iets heel geks gezegd en wilde ze dat in de kortste keren rechtzetten zonder de voor mij kortste omweg van het Spaans te gebruiken.
"What do you think that you said to me?” De toon waarop ze het zei maakte me duidelijk dat ik iets heel ergs had gezegd en dat ze daardoor tamelijk geïrriteerd was, want ze klonk wel heel erg boos.
Dat was een vraag waar ik gemakkelijk antwoord op kon geven. lk vertelde haar dat ik in het Papiamento 'tot de volgende keer’ had gezegd omdat ik niet wist wat dat in het Spaans was.
Ze vroeg me om het in heel Mexico nooit meer te zeggen. Op mijn Vraag wat zij had verstaan vertelde ze me dat ze 'vieje' had verstaan en dat betekent: 'oudje’, in de zin van “oud wijf'. Ik bood mijn excuus aan en ze vergaf rne. Die morgen leerde ik de betekenis van ’Hasta la vista’. 'Tot ziens’.
Nadat ik mijn avontuur aan Fija verteld had zei ze met enig leedvermaak: "Dat heb je er nu van als je praat zonder te weten wat je zegt. lk had je er al voor gewaarschuwd. Ze is alles behalve een 'oud wijf' en ik kan me voorstellen dat ze beledigd was. Ik zou het ook zijn als iemand zoiets tegen mij zou zeggen en ik ben waarschijnlijk wel meer dan vijfentwintig jaar ouder."
