(Sier)licht
Het zat die dag niet mee. Bij Capellen in Luxemburg hadden we in onze camper overnacht. Toen we ’s morgens verder reden deden de richtingwijzers het niet. Ik heb een beetje in het dashboard zitten klooien en… ineens deden ze het weer; dankzij of ondanks mijn ingrijpen. Wie zal het ooit weten? Ik reed naar het tankstation voor de goedkope liters. Nou ja, goedkoop dat nu ook weer niet meer hoor. Bij het pompeiland zette ik de motor af, tenminste dat wilde ik, ik draaide de sleutel om, maar de motor bleef draaien. In de eerste versnelling de koppeling op laten komen en de rem ingedrukt houden. Toen wou hij wel smoren. Na het tanken op de parkeerplaats nog een keer het dashboard open gemaakt, alles doorgemeten en weer niets kunnen vinden. Dan maar verder rijden en intussen uitkijken naar een Iveco dealer. Bij Nancy een industrieterrein op en bij een bandenhandel maar eens vragen naar een dealer. Uit gewoonte draaide ik de sleutel om, om de motor af te zetten. Hij stopte meteen. De zaak was onderweg ‘gerepareerd’. Dan maar weer verder, hoewel er wel iets flink mis was met de elektriciteit.
Rondom is onze Iveco behoorlijk van ‘sierverlichting’ voorzien. Een stuk of vier toplichten voor en achter. Twee lampen op de breedtepalen, Deense lampen onder de grille, twee verstralers op het dak en nog een paar verstralers in de voorbumper.
Die avond werd het, zoals gewoonlijk, donker en mijn vrouw die reed zei dat de dashboardverlichting niet brandde. ‘Nog steeds een fikse storing’, dacht ik. Toen zij het groot licht wilde aanzetten werkte dat ook al niet. Het viel op dat we weinig zicht hadden, dus de verstralers op het dak maar even aangezet. Dat hielp wel, maar de tegenliggers hebben er teveel last van, dus uit maar weer. Het regende en in de spiegels was geen weerschijn van de achterlichten op het asfalt te zien. ‘Doink, ook al geen achterverlichting?’ Mijn vrouw reed de eerstvolgende ‘P’ op. Dashboard weer open, alle zekeringen nagekeken en alle relais doorgemeten, en bleek in orde te zijn. Maar geen licht! Plotseling zag ik het: de schakelaar op het dashboard stond uit. Normaal rijden we dag en nacht met verlichting aan en gaan ze uit als het contact wordt afzet. Met al dat gehannes in het dashboard had ik die schakelaar veiligheidhalve uit gezet en ik was vergeten hem weer aan te zetten.
Ik moest meteen denken aan een overeenkomst tussen mijn Iveco en het geestelijke leven. Mijn Iveco heeft allerlei ‘sierverlichting’ maar de lampen waar het op aan komt, deden het niet. De schakelaar stond uit. Met andere woorden, er was geen verbinding met de ‘stroombron’.
Het deed me denken aan die man die ik sprak (en er lopen er een heleboel van rond) die het als zijn plicht zag om naar de kerk te gaan. Veel voor de buurtvereniging deed hij ook. Elk jaar ging hij met minstens vier collecten langs de deur. Hij had in de hal in zijn huis een lessenaar staan met een Bijbel in de Statenvertaling er op. En op een rommelmarkt had hij een mooie in leer gebonden Bijbelverklaring van Matthew Henry gekocht.
Op mijn vraag of hij een levende verbinding met de Heere Jezus had, kon hij alleen maar ontkennend antwoorden. Tjonge wat leek hij op mijn Iveco, ‘sierverlichting’ was ruimschoots aanwezig, maar de verbinding met Het Licht waar het werkelijk om gaat was nog steeds uit...
